Word ik als Equine Assisted Coach ook gecoached?

Datum: 09-08-2016

Vandaag wil ik wat vertellen over hoe ik, die zelf als EAC sessies begeleidt, spontaan een coachsessie krijg aangeboden van mijn paarden. 

Misschien geloven jullie dat niet maar het is echt zo! Wij, de paarden en ik leven heel dicht bij elkaar, de paarden staan aan huis en die breng ik iedere dag naar de wei en haal ze 's avonds weer op. Dat doe ik al enkele jaren zo en dan zou je denken dat er verder weinig gebeurt.

Meestal niet inderdaad, de paarden kennen mij en mijn nukken en ik ken de paarden door en door. Toch verrassen ze me met acties waardoor ik gewezen word op dingen die spelen. Voorbeeld, de paarden weten feilloos wanneer ik een "off-day" heb, alle drie weten me 's morgens dan al wel zo op te beuren dat het snel weer beter gaat. Maar soms gebeuren er dingen waardoor ik na moet denken waarom ze gebeuren... hier mijn verhaal.

Ik ben al een tijdje wat dwars, en omdat ik een voorkeur heb voor de paarden Ids en Max krijgt Nies weinig aandacht. Hij heeft een eigen vriendinnetje waar hij gek op is. Op een dag niet lang geleden had ik Max naar de wei gebracht en ging op pad om Nies te halen. We groeten elkaar en ik loop met Nies naar de wei. Nies is een Fries met bloed zal ik maar zeggen, hij kan snel iets eng vinden en dat hoor je goed aan zijn ademhaling. Meestal kan ik hem gerust stellen en zakt de adrealine weer. Die dag had ik er niet zo'n goed gevoel bij, Nies bleef onrustig. Max stond al op de wei toen ik met Nies aan kwam lopen. Ik opende de poort en in dat ene momentje besloot Nies zich los te rukken en er van door te gaan. Ik bleef rustig want Nies gaat nooit ver van zijn maatje Max weg. Natuurlijk had ik niet gelet op de poort van de wei dus toen ik Nies kon pakken geholpen door mijn laatste stukje appel, nam Max de benen uit de wei.

Dan moet je snel nadenken wat je gaat doen, Nies had halster en touw om, Max niet. Dus ik heb eerst Nies naar de wei gebracht en losgemaakt. Hij moest nog een paar rondjes nabokken om de spanning los te laten maar daarna ging snel de kop aan de grond. Toen Max, die rende lekker rondjes buiten de wei. Maar ook hij kan niet zonder zijn maatjes. Dus ik besloot bij de poort van de wei te gaan staan en Max uit te nodigen om te komen. Niet lang daarna kwam Max door de poort gerend de wei op. Ik zuchte diep, het was goed afgelopen!

De dag nadat dit gebeurde ben ik grondwerk met Nies gaan doen. Ik wilde weten hoe het tussen ons eigenlijk zat. Ik schrok van de manier waarop Nies reageerde, hij leek wel bang van me! Totaal geen verbinding, verschrikkelijk gewoon. Dus terug naar de basis, verbinding maken en onderhouden... nu gaat het een stuk beter tussen ons. Nies blijft Nies en dat respecteer ik, maar het was mijn taak om hem de helpende hand te bieden! 

En ik? Ik weet mijn plaats in de kudde weer......


« Vorige pagina